Transparantie: In mijn artikelen gebruik ik soms affiliate links. Als je via deze links iets boekt, verdien ik een kleine commissie, zonder extra kosten voor jou. Dit helpt me om deze blog draaiende te houden, terwijl jij geniet van de besparende tips. Bedankt voor je support! --------
Soms heb je gewoon even nood aan een pauze. Even weg van alles en iedereen. Ibiza bleek daar de perfecte bestemming voor. Deze keer combineerde ik mijn soloreis met iets nieuws: een retraite.
Solotrip spontaan geboekt
Op Facebook zag ik een advertentie voor een weekretraite op Ibiza. Het sprak me meteen aan. Na het lezen van de info boekte ik het laatste vrije plekje. De vlucht moest ik zelf regelen, dus besloot ik een dag eerder aan te komen en pas een week na het einde van de retraite terug te vliegen. Zo kon ik nadien nog wat solo het eiland verkennen.
De retraite: eenvoud, stilte en een tikkeltje gek
Na aankomst op de luchthaven pikte ik mijn huurwagen op en reed ik naar het hotel. Die eerste nacht sliep ik nog in luxe, maar daarna… werd het een heel ander verhaal.
Zeven dagen slapen op een matras rechtstreeks op de betonnen vloer. Geen alcohol, geen drugs (wat sowieso geen issue was) en elke avond vanaf 22u tot 9u ’s morgens: volledige stilte. Niemand spreken, volledig bij jezelf blijven.
Het eten was vegetarisch en werd elke dag met zorg klaargemaakt door een digitale nomade. Verrassend lekker trouwens.
Workshops, kampvuren en… naaktzwemmen?
De dagen waren goed gevuld. We volgden ademcoaching, mannencoaching en spreeksessies waarin we openlijk onze zorgen, angsten en ook de schaamte rond ons lichaam deelden. Het voelde intens, maar tegelijk bevrijdend.
Er waren rituelen rond het kampvuur, zangmomenten, muziek… het had iets van een vikingversie van een zelfhulpweek, maar dan zonder bijbel of guru. Geen idee hoe ik het precies moet benoemen – het was geen spirituele sekte, maar ook niet zomaar wat yoga. Je moet het gewoon zélf meemaken.
Dagelijks deden we meditatie, yoga en wandelingen in de natuur. En ja, ook naaktzwemmen. Wist je dat dat op bepaalde stranden op Ibiza gewoon mag?
Natuurlijk hebben we ook de zonsondergang bij Es Vedrà niet gemist. Magisch moment.
Solo trip? Niet helemaal
Na de retraite bracht ik enkele mensen naar de luchthaven. Ik wilde nadien het eiland op mijn eentje verder verkennen. Maar een paar uur later ging mijn telefoon: twee dames uit de groep hadden hun vlucht gemist. De eerstvolgende betaalbare vlucht ging pas drie dagen later. Of ik hen kon helpen?
Ik pikte hen op aan de luchthaven en we gingen iets drinken. Daarna vond ik een betaalbaar hotel met twee kamers: eentje voor mij en eentje die de dames samen deelden.
We reden drie dagen rond over het eiland, stopten spontaan op plekken die onze aandacht trokken, en genoten volop van de onverwachte wending.
Geen plan is het beste plan
Wat begon als een introspectieve soloreis, eindigde in verbinding, avontuur en mooie herinneringen. Soms hoef je niet alles uit te stippelen. Laat het gewoon gebeuren.
Zou ik het opnieuw doen? Absoluut. Misschien deze keer zelfs met gezelschap.
P.s. ik vond de combinatie van een “rondreis” en een wat meer bezinnende planning heerlijk. Het is moeilijk dergelijke georganiseerde reizen te vinden. Rondreizen in combinatie met coaching. De ene dag ben je echt aan het reizen en de andere dag doe je een innerlijke reis. Zo wissel je af en is het niet continu dagen aan een stuk spiritueel, coachend of verbinding zoekende. Kijk eens op deze website waar je dit type reis kan vinden of samenstellen: Authentic travels — Serenity
